به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، حدود یک سال پیش، شهید علی العرب  توسط عوامل آل خلیفه(حاکم بحرین) در پنجم مردادماه ۱۳۹۸ به شهادت رسید. آنچه در ادامه می خوانید،م‌تن کامل وصیت‌نامه این شهید است که از سوی یکی از دوستان بحرینی اش به فارسی ترجمه شده و در اختیار مشرق قرار گرفته است.

بسم الله الرحمن الرحیم

والصلاة والسلام علی أشرف الخلق والمرسلین نبینا وقائد مسیرتنا المُسمّی فی السماء بأحمد، وفی الأرض بأبی القاسم محمد (ص).

من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه ومنهم من ینتظر وما بدلوا تبدیلا. صدق الله العلی العظیم.

إن لله رجالًا إذا أرادوا أراد، رهبان باللیل، لیوث بالنهار، لو حُملوا علی الجبال لأزالوها.

ای تمام کسانی که در زندان شناختم! از شما عذرخواهی کرده و آرزومندم چنانچه اشتباهی از من سر زده یا هرگونه کوتاهی در حقتان کردم، عذر مرا بپذیرید. داستانهای بسیاری در مورد شهدا خواندم و اینکه [شهید] هنگام شهادتش رنج نمی‌برد، چون که روحش در بدنش نیست و چگونگی شهادتش را مشاهده می‌کند ، و اینکه زخم‌های شهید در آخرت برایش نور است.

فرمانده شهید، برادرم و دوستم ، رضا الغسره می‌گفت: «بر عهد خود باشید و خود را با نزدیک شدن به خدا و اهل بیت تقویت کنید.»

هیچ موفقیتی جز با نزدیک شدن به آنها حاصل نمی‌شود، همه قهرمانی‌هائی که ایشان [شهید رضا الغسره] انجام دادند با توکل بر خدا و اهل بیت بود.

 با وضعی روبرو شدم که نمی‌توانم آن را بازگو کنم اما سردرگم بودم، با شهید صحبت کردم، به من گفت که گامهایت را با توکل به خدا بردار، وقتی به مکانی دشوار رسیدی بگو (السلام علی فاطمه الزهراء علیها السلام) و بر ظالمانش لعنت و نفرین بفرست، دستانت را به هم فشار بده و باز کن و در صورتش فوت کن. زمانی که به آن نقطه و مکان مورد نظر خودم رسیدم، آنچه او گفته بود انجام دادم، راه در برابرم هموار دیدم و بدون سؤال و یا سخنی عبور کردم، و از مواضع دیگر به برکت اهل بیت علیهم السلام گذشتم.

در یک داستان دیگر، از برکات اهل بیت علیهم السلام است. کلید زندان انفرادی (ساختمان ۱) بود، شهید راهی برای کپی کردن کلید پیدا کرد اما اشتباهی در کپی کردن رخ داد و قفل باز نشد، پس از تلاشهای فراوان، نتیجه ای حاصل نشد. روز درگذشت سید المرسلین (ص)، کلید را در جیب خود قرار داد، قبل از ورود به مجلس، دست خود را روی جیب خود گذاشت و گفت: «بأمانتک یا رسول الله وببرکاتک ساعدنی»، مجلس تمام شد، بیرون رفت و کلید را گرفت، گفت بسم الله الرحمن الرحیم، و سه بار صلوات فرستاد، قفل باز شد به برکت پیغمبر و اهل بیت علیهم السلام. و موردهائی دیگری که برایم اتفاق افتاد و از اهل بیت علیهم السلام کمک می‌خواستم و به مرادم می‌رسیدم.

از خودم می پرسم تکلیف چیست؟ یا اینکه تکلیف من چیست؟ یا من تکلیف خود را انجام داده ام؟ آیا این تکلیف است؟

به جایی رسیدم که آن را در خود شناختم و خواندن و سخنرانی‌هائی که از دانشمندان و دیگران شنیدم. بالاتر از همه چیز ، من مطمئنم که کارهایی که انجام داده ام قطره ای در دریا در راه خدا نیست، و ما در همه چیز مقصریم.

من از برادران و عزیزانم خداحافظی می کنم و هیچ رنجی جز جدا شدن از عزیزان نیست، ان شاء الله دوباره همدیگر را ملاقات کنیم.

خُطَّ الموت علی ولد آدم مخط القلادة علی جید الفتاة وخیر لی مصرع أنا ملاقیه، ألا من لحق بی استشهد، ومن تخلف لم یبلغ الفتح.

این کلمات پشت سید الشهدا امام حسین علیه السلام می‌گوییم، ما ملاقات با مرگ خود را  انتخاب کرده و به کاروان ملحق میشویم و به فتح میرسیم.

ما آموخته ایم که اگر سلاح خود را از زخم خونین خود نشان ندادید، در بازار برده فروشی که رحمت را نمی‌شناسد سبک و خوار می شوید.

من در هر زمان با حکم اعدام روبرو هستم و از خدا می خواهم که شهادت را به من ارزانی دارد، و چقدر زیباست شهادت در راه خدا. من به برادرانم که در این راه گام برداشته اند و مردم توصیه می کنم که مسیر سید الشهدا اباعبدالله الحسین (ع) و شهدا را دنبال کنند.

وصیت وداع همانطور که حضرت امام خمینی قدس سره فرمود و من آن را تکرار میکنم:

با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص، و به سوی جایگاه ابدی سفر می‌کنم.

برادرتان  علی العرب

(شهادت) دوشنبه ۲۹-۱-۲۰۱۹م